Perfect Blue ของผู้กำกับ Satoshi Kon การเปิดตัวอะนิเมะเรื่องยาวของเขามีลักษณะการสังเคราะห์ทั้งภายในและภายนอก ส่วนตัวและสาธารณะ จริงและน่าอัศจรรย์ จากนวนิยายของ Yoshikazu Takeuchi ภาพยนตร์เรื่องนี้พิจารณาว่าวัฒนธรรมป๊อปและเทคโนโลยีช่วยหลีกหนีจากขอบเขตของโลกแห่งความเป็นจริงได้อย่างไรและพิจารณาถึงอันตรายที่อาจเกิดขึ้น แม้ว่าเรื่องราวจะถูกดัดแปลงเป็นภาพยนตร์คนแสดงได้ง่ายๆ แต่การปฏิบัติของ Kon ยังคงสร้างความลุ่มหลงให้เห็นชัดตลอดอาชีพการงานของเขา
Perfect Blue
ติดตามป๊อปไอดอล Mima Kirigoe ( Junko Iwao ) สมาชิกของกลุ่มดาราชื่อ “CHAM!” (พวกเขาไม่เคยทำลาย 100 อันดับแรกของชาร์ตเพลงเลย) พวกเขามีแฟนๆ ที่ติดตามมาอย่างเหนียวแน่น ด้วยความผิดหวังกับภาพลักษณ์ของเธอ เธอจึงตัดสินใจทิ้งอาชีพนักดนตรีของเธอไว้เบื้องหลังและกลายเป็นนักแสดง เริ่มต้นจากจุดต่ำสุดของอาชีพการงาน Mima รับบทบาทที่ตรงกันข้ามกับภาพลักษณ์ก่อนหน้าของเธออย่างสิ้นเชิง ซึ่งรวมถึงบทบาทที่เธอแสดงเป็นเหยื่อของการล่วงละเมิดทางเพศ จำเป็นต้องพูดไม่ใช่ว่าแฟน ๆ ของเธอทุกคนพร้อมที่จะละทิ้งภาพลักษณ์ป๊อปสตาร์ที่ไร้เดียงสาของเธอ ในขณะที่โอตาคุ “ธรรมดา” รวมตัวกันเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้แฟนคลับคนหนึ่ง ไม่ค่อยพอใจกับเรื่องนี้
ดูเหมือนว่าโอตาคุจะโผล่ขึ้นมาทุกที่ และมิมะก็สงสัยว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร แต่นั่นก็เป็นปัญหาที่สุดของเธอ เธอได้รับจดหมายข่มขู่ โทรศัพท์ลามก และพบเว็บไซต์แฟนคลับ “Mima’s Room” มีบันทึกประจำวันที่รู้เรื่องของเธอเกี่ยวกับ มิมะมากเกินไป “คุณคือใคร?” เธอสงสัยกับตัวเอง
อะนิเมะเรื่องยาวเรื่องนี้เป็นหนังระทึกขวัญจิตวิทยาที่น่าจับตามองอย่างยิ่ง นอกจากนี้ยังมีคำวิจารณ์ทางสังคมที่มีคุณค่าเกี่ยวกับธรรมชาติของชื่อเสียงที่ไม่แน่นอน และผลกระทบไม่เพียงต่อผู้ที่แสวงหาชื่อเสียงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้ที่ยอมให้การชื่นชมรูปเคารพอย่างคลั่งไคล้กลายเป็นความหลงใหลในการบริโภคทั้งหมด การที่มันเป็นภาพยนตร์แอนิเมชั่นนั้นแทบจะเป็นสิ่งที่ตามมาภายหลัง เป็นหนึ่งในหนังระทึกขวัญที่ดีที่สุดที่เคยเห็นในรอบหลายปี เป็นเรื่องราวที่ดึงดูดผู้ดู ทั้งไม่มั่นคงและเคลื่อนไหว และท้าทายการรับรู้ เรื่องราวมีการวางแผนอย่างแน่นหนา และจุดไคลแมกซ์ก็ทำให้นั่งไม่ติดเก้าอี้
สนับสนุนโดย : ฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *